Yâr bana bir eğlence medet
Tam iki dudağının arasında
Kahverengi gözlerin bol cilveli akında
Aşkın ile sarhoşluk gerek
Derler ki “bana sen gerek”
Ayılmayayım…
Yâr bana sen gerek
Memleketin bir ucundan başlayan hırçın rüzgar gibi
Saadet yağmurlarında bronşit olana kadar
Gözlerinin neşesine sığınayım
Her ne vaktim, halim varsa bugün olsun seninle
Ayılmayayım…
Yâr, adına kurban olayım, bana sözlerin gerek
Şiirin rengi sen, vay ben öleyim…
Saatlerce tükettiğim kahvenin 40 yıllık hatrına
Seher vakti kavuran sıcağın hatrına
Niye yaşıyorumkilerin cevabı
Senin benim cevabım olman gerek…
Bugün hangi ayın kaçıncı günü bilmiyorum
Bir gereksizce tüketilen hava gibiyim eksikliğinde
Bana şifa gerek öyle can verilesi gülen gözlerinden
Bugün kimin günü hoş, kimin günü hoş geçtiyse umursamıyorum
Bana bir sor sebebiyetim sende gizli
Benim yarın bir gün ne olacağım, kadınım, sevgilim…
Nergizler bugün sen kokuyor
Gelincikler köle oldu baharına
Bana seni yaşatmak gerek o işveli parmaklarında
Bir zamanlarımın anısı bugünümün mimarı
O hoş rüyalar şahittir, kızçelerimin anası
Bana sana ömrümüz gerek
Kadir, kısmetten velhasıl aydan düşen nur
Çölde kavrulurken canıma can olan Leylam
Bilmezsin bu satırlar dökülürken gecenin yarısıdır
Beynimde ki sende hep bir sabahtır
Hayalimde ki sen hep bir aşktır
Sonuçta hayalde sende tamamlanır
Bana bir sen gerek her duanın başında
Küçük bir balanın hayali gibi tatlı
Bir memleket gibi burunda tüten
Bir evren kadar uçsuz bucaksız
Sebep sonuç gözetmeden bütün ömrüm
Salise, saniye, dakika, saat cümle alem sen gerek…
Hayatın sağ köşesindeki sokağında
Çiçek satan ablanın güler yüzünde
Başımın üstünde kahkaha atan güneşin kızılında
Her gün yollarda bir ümitle seni gözlerken
Daha hayalinle aklımı kaybetmişken
Ne olur kurban olduğum bana sen gerek…
Cemal abim şu garip tren istasyonunu bugün mesken edindi
Oturduk ikimizde bir başa âşk dilendik yaradana
Öyle olup olmadık yere şiir yazmak geldi içimden ama
Sessizce gönlümde seni ömrüm istemekle
Artık o gelip giden trenlerde seni görmem gerekirken
Bana dudaklarından tatmak gerek ey yaradanın kulu
Şu şiirler olmasa derdimi dökecek bir şey yok vallaha
Desem dosta delilik postalımdır tartışmasız
Hiç seni fikir etmeden yol gitsem taş, toprak cehennem ovası
Kalbimi sustursam beyinsiz bir divaneyim
Belki ağzım laf demesini bilmiyor ama
Ben sana fekaletin fevkinde tutkunum
Cemal abim Kars’ın en has adamı
Önsözü âşk, girizgâhı memleket, sonu hasret
O derdi bende çektim uyuştu kederim
O derdi bende çektim kül etti abamı
O güzelin gözlerinde bende kayboldum ama soran etmedi
Delirdim galiba ruhsar sevgilim yanı başımdan gitmedi…
Yâr bana sen gerek kurbanın olayım
Bugün ne haldeyim biliyor musun?
Aklımı başıma almaya çalışırken yenik düştüm
Hep düşünürümde kendime başka dert bulamadım
Bana adı sen olan bütünlük gerek
Aykut Barış Çelik