Garip şu insanoğlu…
Kalbiyle inşa ettiğini, sözüyle inkar ediyor.
Sonrasını düşünmeden “sonra” sözcüğünün tuzağına düşüyor.
Garip şu insanoğlu…
Yaşayacaklarına vakit bulamazken,
Zamanın acelesi olmadığını fark edemiyor.
Taa ki, ardında kalanların “dün” olduğunu ve çoğu kez yarının mümkün olmadığını anlayana dek…
Garip şu insanoğlu….
Tebessümü gönlünde ağırlayanlarla, iyi niyetini sırtında taşıyanlarla, kalbini binlerce parçaya bölüp sevgiyi kucaklayanlarla yetinemiyor.
Oysa insan; kalbine yetenle yetinen, yetinirken şükrünü bilen, bildikleriyle özünü sözünü benimseyen, benimsedikleriyle ruhu seven, sevdiren değil midir?
✒️_Nurşen Yayla_
Reklamlar
