Yönetebildiğimiz duyguların aşikârcısı,
Yüzleşmek zorunda kaldığımız duyguların inkârcısıyız.
Heyecan, birimizin avuç içini terletirken, bir diğerimizin kalp ritmiyle alay etmekte…
Utangaçlık, kimimizin göz bebeklerine saklanırken, kimimizin de sözcüklerini titretmekte…
Korku, birisine zoraki adım attırırken, başka birisini düşünürken yalın ayak koşturmakta…
Sevinç, kimimize türkü dinletirken, kimimize de şarkı söyletip dans ettirmekte…
Hüzün, birimize nefes nefese çığlık attırırken, bir diğerimize sessizliğin feryadını susturmakta…
Evet hepimiz aynıyız,
Aynı palette ayrı renklerin çeşitli dokunuşlarıyız sadece…
Aslında insan insanı anlamamakta, anladığını söylerken bile kendi renginin izini bırakma çabasında.
Oysa hepimiz aynıyız öyle değil mi? Her duyguyu tadan, tadarken yaş alan, yaşarken sona doğru yaklaşan…
✒️_Nurşen Yayla_
-Hane Dergi 8.sayı-
