ve sen diyorum sen.. Öyle gittin ki benden.
Sebepsizce , nedensize.. bir anda..
ilk yavaş yavaş uzaklaştı ellerin benden..
fark etmedim o an ellerini ellerimden çekişini..
ya da fark etmek istemedim o an..
kabul edemedi kalbim uzaklaştığını sebepsizce..
neydi beni senden uzaklaştıran o şey..
kafamda dönüp dolaşıp düşünür dururum kimi zaman…
dalıp gider iken boşluğa bakar iken öylece..
kimi an aksa da gözlerimden bir damla yaş..
gelmeyeceğni anladı artık kalp..
ah kalbim ne acılar çektin sen öyle..
ne çok kırdılar seni.. nedensizce.. neydi senin suçun?
Çok sevmek miydi ? Yoksa aşık olmak mı?
Kendinden fazla değer vermek miydi ?
Hep sorup dururum kendime kimi zaman..
ben ne kadar düşünüp dursam da zamansız ve nedensiz gidişini..
tek bir gerçek var ki oda gelmeyeceğin artık..
kalbullendi kalp gelmeyişlerini..
bastı kendisine taşı ve unuttu seni..