Karşılaştığım en narin
varlıktı,
Huzurunda incinmesin düşüncesiyle sezsizliğe büründüğüm.
Gündüz güneşi ve gece ay’ı onun gözlerinde gördüğüm,
Bakamayıp bulutlu havası olmak istemediğim.
El ve parmakları ilkbahar gibiydi,
Canlı ve taze dokunmadım sonbaharı yaşamasını istemedim.
Gönlü deniz gibiydi bütün güzellikleri içinde barındırıp,
Kötülük ve çirkinlikleri sahildeki kumlara terbiye ettiren.
Adımları tevazulu ve bilgeydi,
Bütün kurumuş yaprakları ve kitapları bir arada toplayan.
En güzeli o benim yansımamdı,
Aynalara baktırmayan.
Reklamlar