Ben Hep Sana Üşüyorum

Su akarken yaprak solunca
Gece gebe iken sabaha
Güneş doğarken bozkıra
Ben hep sana üşüyorum

Güller yeşerse de bahara
Bozkır sararsa da yaza
Kar yağmasa da kışa
Ben hep sana üşüyorum

Sevenler kavuşsa da murada
Ayrılık bitse de gönüllerde
Acı son bulsa da yüreklerde
Ben hep sana üşüyorum

Kara tren varmışsa gara
Ay selam vermişse geceye
Mezar uymuşsa ölüye
Ben hep sana üşüyorum

Yıllar geçse de üzerinde
Ak düşse de saç sakala
Akıl ermese düş ile rüyaya
Ben hep sana üşüyorum

Bak dem geçiyor inceden
Güz vakti geldi el diyarından
Solsa da yaprak dalından
Ben hep sana üşüyorum

Aklım firar eder yine bu gece
Yazarım seni yine gece gece
Sevdikçe gönül senden ince
Ben hep sana üşüyorum

Irmaklar aksa gönül perdemde
Yıllar geç göz kapaklarımda
Varsam da yolun sonuna
Ben hep sana üşüyorum

Mem AYDEMİR