hayat ne garip usta
dile dolanmış yaşamak
duyulur adımların
sokakları dövüşü
caddeleri dolaşan kıyafetler
y’aşamam der gibi
aksi sureti
caddesi üzerinde
üç numara büyük
beyaz yakalı kravatlar
vitrin camı boy aynası
mankeni boy boy
bakar kör
bir tutturmuş
yaş’a
ip atlatmak
elim sende oynatmak
kiminin eli cebinde
kiminin cebi delik
bir de
bozuk bozuk
yumurta çürüğü sağırlık
kulaktan kulağa
ulaktan boşluğa
bozuk bir düzenin
çürüğü mayalı ekmek
kırığında kayıntı
eğilip kalkan başlar
kim kime
dım dıma
kiminin eli ayağı
kiminin gözü kulağı
çarkın dişlisinde
ezeli
ezilerek şarap
bir de
yaşama sevinci
rengine soğuk bir sarı
kaçmışta
güzü canına sarmış
bir yanı yaprak dökmüş
bir yanı cemresinden içmiş
bir ölümü solumuş
bir yaşamı
fotosentezdi yaşam
ne yaşama soyundu
ne kefene büründü
adı kaldı
gerisi varla yok arası
düşle kabus arası
yaşamak
ne garip usta
Sibel Karagöz
