Saftık, dizilerdeki aşkı gerçek sanacak kadar,
İnşa ettiğimiz ruhun enkazı altında
Birbirimizi kurtaramayacak kadar yabancı,
Ne kadar da mutlu derdik
Her okuduğumuzda boş sayfalarımızı
Duvara yansıyan gölgenin asaletinden anlardık
Yalnızlıkla harmanlandığımızı,
Etimizle kemiğimizle haykırırdık
Temmuz sıcaklığınca ağlamanın anlamak olmadığını
Anlamak, boş bir çerçeveyi doldurmaktı
Yetimin gözlerinde
Ağlamak ise acıyı azaltmaktı
Bir dolu insanın kalbinde
O yüzden anlaşılmazdık şiirlerimizde
Birikmiş duygular nezdinde
Merdiven altı sevgileri yüceltecek kadar divane
Avuç avuç şaşkınlığımızı yudumlayacak kadar
Diyorum ya
Kördük her duyguda