Saftık, dizilerdeki aşkı gerçek sanacak kadar,

İnşa ettiğimiz ruhun enkazı altında

Birbirimizi kurtaramayacak kadar yabancı,

Ne kadar da mutlu derdik

Her okuduğumuzda boş sayfalarımızı

Duvara yansıyan gölgenin asaletinden anlardık

Yalnızlıkla harmanlandığımızı,

Etimizle kemiğimizle haykırırdık

Temmuz sıcaklığınca ağlamanın anlamak olmadığını

Anlamak, boş bir çerçeveyi doldurmaktı

Yetimin gözlerinde

Ağlamak ise acıyı azaltmaktı

Bir dolu insanın kalbinde

O yüzden anlaşılmazdık şiirlerimizde

Birikmiş duygular nezdinde

Merdiven altı sevgileri yüceltecek kadar divane

Avuç avuç şaşkınlığımızı yudumlayacak kadar

Diyorum ya

Kördük her duyguda