Hayata örgülü saçlarla başlayan küçük bir çocuk, vakti geldiğinde beyazlar içinde gelin olmayı hayâl eden genç bir kız ve sonrasın da cinayet haberlerinde başlık!
Son cümleyi kurarken dahi burkuldu yüreğim…
Biz insanlar ne zaman bu hâle geldik? Sevgiyi çürütüp, cehalete ise yer verdik.
Hâlbuki her konuda “kaçıncı yüzyıldayız” sözleriyle kinaye doluyor gülüşlerimiz. Peki aydınlık gelecek dediğimiz bu karanlık çağ neden?!
Haberleri izlerken acaba kaç hayat söndürüldü, hangi çiçekler solduruldu? Nice ailelerin evi yangın yerine döndü, diye endişe içinde kumandayı tutuyorum. Bir süre sonra şaşkın bakışlarıma, sitemkâr sözlerime ve kanayan duygularıma mani olamayarak kanalı değiştiriyorum. Fakat acılar aynı yerde kalıyor.
Bir anne baba, çocuğunu merhamet nazarıyla sarıp sarmalarken, bakmaya kıyamazken, hasta olduğunda kendi göğsü sancırken… Gün geliyor insani duygulardan yoksun, Allah sevgisinden ve korkusundan ırak olan bir kişi tarafından evladı vahşice katlediliyor!
Bu kadar kolay mı?! Bu kadar değersiz mi insan hayatı?!
Yahu kanadı kırık bir kuş gördüğümüz de merhametimiz merhem misali kanat oluyor hayvana. Fakat körelmiş vicdanların şerri mezar oluyor rengârenk hayâllere….
Oysa kadın naifti, kırılgandı…kadın sevgiydi, yarındı, en önemlisi Allah’ın emanetiydi… Maalesef küçümsendi, hor görüldü değer verilmedi emanete. Çalındı çocukların anne sevgisi…
Hâlbuki biz, ahlâkı Kur’an olan Peygamberimizin ümmetiyiz.
Dönüp baktığımızda ne çok muazzam yol var izlenecek, ne çok hayırlı nasihat var yoldaş olacak. Bu güzel yolu, yoldaşlığı en cömert haliyle anlatan bir hadis ve Peygamber Efendimizin sevgi dolu anısına yer verelim…
Yol mu?
“Ey insanlar! Kadınların haklarına riâyet ediniz! Onlara şefkat ve sevgi ile muâmele ediniz! Onlar hakkında Allah’tan korkmanızı tavsiye ederim. Siz kadınları, Allah emâneti olarak aldınız; onların namuslarını ve iffetlerini Allah adına söz vererek helâl edindiniz!”(Müslim, Hac, 147) Hadis-i Şerif
Yoldaş mı?
Hz. Peygamber Efendimiz eşi Hz. Aişe ile arasında derinlere işleyen bir sevgi ve saygı bağı vardı.
Bir gün Hz. Aişe, Peygamberimize sormuştu;
Ya Allah’ın Rasulü bana olan sevgini neye benzetiyorsun?
Hz. Peygamberimiz cevap verir;
Ya Aişe “kördüğüm gibi”…
Bu cevapla hoşnut olan Hz. Aişe, yıllar sonra yeniden sorar;
Ya Allah’ın Rasulü “o kördüğüm ne durumda”?
Hz. Peygamberimiz gülümseyerek “o kördüğüm ilk gün ki gibi duruyor” cevabını verir.
Kadınlara en güzel nazarla bakan, kadına değer veren, evinin baş tacı eden, kararlarına sevgisiyle saygı duyan alemlerin sultanı Hz. Muhammed (s.a.v) Efendimizi örnek almayı gaye edinelim.
Kadına şiddeti bir kudret gören cehalet zihniyetini terk ettiğiniz de, yaşamı güzelleştiren, hayatı anlamlı hâle getiren, gül misali huzurun kokusunu sunan bir tebessüm göreceksiniz karşınızda…
Şiddeti değil, kadınları şiddetle sevin!
✒️_Nurşen Yayla_
