bu kaçıncı bahar
bu kaçıncı güz
saymadım
baharları avuçlarından öptüm
güzlerin yağmurlarına mendil oldum
yüreğim içli bir serzenişte
rüzgar tozunu aldı yaş’ımın
boran silkeledi ipsiz çamaşırlarımı
zelzelesi eksik olmadı
çalkantılı yaş’ışımın
enkazı altından yeni bir ben
yeni bir yaş
sayfası boş
cildi üç yüz altmış beş
rengi ebem kuşağım gözü şeş
ilk başta bej
yeni bir yaş
yeni bir baş
hikaye böyle başlamış
bir varmış
bir yokmuş
varım yoğum anam
gerisi hep bir telaş
yangın
ne elim su tutar
ne yüreğim artezyen
bir gözüm şeş
bir kulağım sağır
yarımın yarısı
karnımın ağrısı
yamamın söküğü
ne terzi
ne alim
bu yaş’ımın kör dilencisi
yaş’larım dizili ardı ardına
birisi de adam gibi
çıkmaz hüznü sırtlamaya
ben yine
sahipsiz yaş’ların kölesi
Sibel Karagöz