ortalık çayır çimen,
kısraklar,
coşuyor,
esaretin kişnemesi, çınlıyor,
bardaktan boşalırcasına,
yeşile , morun morun
maviye, kara kara gölgeler,
çiziyor,
ben de gönlüme,
bu hengameyi çiziyorum,
sınırsız,
tüm kara parçaları,
tüm su kaynakları,
dahilinde,
çiziyorum,
özgür kısrakların, çoşkusunu,
birden gün dönüyor,
belki kapanıyor,
kara süvarileri,
karartma halatlarıyla,
gelişi güzel,
belki gülüşü güzel,
kişnemeleri gem altına,
alıyor,
işte ne olduysa,
ondan sonra oluyor,
esaret,
ego,
ve şiddet,
gündeme geliyor,
o özgür kısraklar,
bir bir, ulu orta,
gönlümün çizgilerinden,
tüm kara parçalarından,
ölüşü güzel,
bir vedaya
çırpına, çırpına,
düşüyor,
egomanya kol geziyor,
tüm sokakların ,
ampüllerin de,
devleşe devleşe,
esaretin kişnemesi,
gecenin karasına çalar,
belki ağlar,
tüm sağırlar,
bir birini ağırlar…
Sibel Karagöz
