yeniden doğmak ,adıma adını yazmaktı
cenine can ,ruha akça beden giydirmekti
ipi kopuk uçurtmalar havalanır avucumdan
ne garip şey bu yaşamak ,yaş bir ağaç gibi
oldum derken solmak ,soldum dedikçe çürümek
solgun yapraklarından güneşi uyandırmak
can bulayım derken, canda can dökülür
ertesi
adım adından düşerdi,cenin mevsimlerden
ertesi, ertesi sabah,sabahlar utanır
dünyama güneş gözlüğü gözlerin inerdi
görmezdim günü , yarınları ,dünden
kalmışım
günler durur mu hiç ? birbirinden peydahlanır
ipi kopuk düşler doğar, günaydın ,ay’dın der
uyanırım düşten,umut düş’tü ay’dım ,aydım….
Sibel Karagöz
Reklamlar