duvarlar kireçli, ben küskün,
hayat,
bir gülen yüzünü,
bir ağlayan dudağını,
büzüyor,
ben şaşkın,
kime,
neye,
niçin,
de , da ‘ larda bitmiş bir takı,
yalnız “de” ya da “ da”
kısaca “ hiç “
ne uzar,
ne kısalır,
boyutsuz, ağırlıksız bir kütle,
yer kaplayan bir işgalci,
artık son nefese ramak,
o’nu bile teneffüs etmeyecek,
bir ruhu revan,
insan,
her şeyden,
herkesten elini eteğini çeker mi ?
ben çektim,
kırgınım yerin tabanından,
göğün tavanına kadar,
son nefesi bile beklemek,
ya da veda etmek,
içime sığmıyor,
vazgeçtim tüm varlığımla,
vazgeçtim tüm boş vermişliğimle,
artık gün doğsa,
bana ne ?
batsa bana ne ?
tutunamadım ,
hayat denen,
bu zillete…
Sibel Karagöz
Reklamlar