bu akşam öyle içimin içinden geçtim,
karanlık izbe ,
elimi nereye atsam boşluğun derinliği
ben yine yeniden
boşluğun boşluğunda kayboldum ,
sonra ,
sessizliğimin çenesi kitlendi,
öyle ne kadar yol aldım bilmiyorum,
sessizliğimde yorul du ki ,
istemsiz kıpırdandı,
dudaklarımda sessiz bir çığlığa,
dönüştü, harflerim küskün,
ben sessizliğimin ağlayan yankısını,
duymaya, anlamların havayı dövüşünü
izlemeye çalıştım, küçük bir izci gibi,
umudu bir uçan balonda sönmüş gibi,
sustum, susa’ya susaya sustum.
Sibel Karagöz
Reklamlar