“Tutsaktı işte yüreği. Hiçbir yere gidemez ve gezemezdi. Talih onu tekerlekli sandalyeye mahkum etmişti. Arkadaşları gibi oyun oynayamaz, koşamaz ve yürüyemezdi. Bağlıydı kafesine. Yüreği gibi hapsolmuştu evine. Doğuştandı; iki ayağı da tutmuyor, canlanamıyordu. Bir can, bedenin her yerine eşit dağıtılamaz mıydı? Bunu düşündü. Yüreği yine hapsoldu karanlığa…”
Hüseyin Öğretmenin çocukları için yazdığı, insanın içini ısıtan, zaman zaman kederlendiren ve bir solukta okunan kitabını tanıtıyoruz…
Kitap farklı hikayelerden oluşmaktadır. Kitabın da ismi olan “Özgürlük Bulutu” hikayesinde tekerlekli sandalyeye mahkum olan bir çocuğun yaşadıkları anlatılmaktadır. Çocuk “Bir can bedenin her yerine eşit dağıtılamaz mıydı?” Sorusuyla içimizi burksa da eline geçen bir kitapla, ki kitabın adı “Özgürlük Bulutu”, bedenine karşı bir özgürlüğe girişiyor…
“Karamsarlığı almadı sandalyesine bu sefer. Tekerlekli sandalyesiydi yoldaşı artık. Hızlandı. Coşuyor, coştukça hızlanıyordu. Tekerleklerin üzerinde yelle yarışıyordu sanki. Yeniden doğmuş, farklı bir dünyaya merhaba demiş gibiydi…”
Yine kitabın başka bir yerinde :”Neyse bu düşünceleri bıraktı, suya bir daha baktı. Akan suydu, bakan onun gözleri; duyan onun kulağıydı…Ne müthiş bir histi bu! Çok sevindi. İçindeki çıkmazı aşmış olmanın gururunu yaşıyordu şimdi…” kesitiyle karşımıza çıkar…
Kitabın devamında Meraklı Zikzak, Küçük Yaprak, Kartopu Savaşı, Tombiş: Sevgi Masalım ve Gizli Görev hikayeleri birbirinden farklı tatları bize sunuyor ve çocukların, hep çocuk kalanların, yüreğine dokunuyor…
Öykülerin her biri çocuk dünyasının rengini ve heyecanını kapsamaktadır. Hüseyin Özübek çocukların dünyasına girmeyi başarmıştır. Hedef kitle olarak ne kadar çocuklara hitap etse de her yaş seviyesindeki bireyin iç dünyasındaki çocuk tarafını da aydınlatma taraftarıdır. Yazar, okurun seviyesi ile sınırlı kalmamış; seviyesini ve sınırlarını aşmasına yardımcı olmuştur. Çocuğun hayal gücünü geliştirici nitelikte olaylara değinmiş ve hayal gücüne farklı dokunuşlarla bunu başarmıştır. Çocuklara birçok duyguyu tattırmakla kalmamış, çocuğun ruh halinden yola çıkarak onu öykülerine yansıtmış bilakis ona yol göstermiştir.
Bu öykülerle çocuk kitleye güçlü, umutlu ve mutlu profil çizmeye çalışmış; bunu başarıyla aktarmıştır. Çocuk ruhunu kaybetmeyen ve hep hayallerinin peşinden koşan herkesin okuması gereken bir kitaptır…
Gökyüzü sonsuz, dipsiz bir mavilikti. Çünkü hayat Özgürlük Bulutu’ydu. Engel’siz bir yaşantı için, yeniden mücadeleye atılmak ve umutla hayata bağlanmak için bindim tekerlekli sandalyeme. İstiyordum ki artık “Tekerleklerim yelle yarışsın!” “Arkamdan kimse yetişemesin!” Evden çıktım. Zar zor yürüttüm arabamı taş yollardan. Maksadım kaçmak değildi evden, sadece özlemini duyduğum yerleri gözlerimle görmek, kulaklarımla duymaktı. “Özgürlük Bulutu” böyle istiyordu. Hep uzakları, farklı dünyaları hayal ediyor ve hayallerinin peşinden gidiyordu. Ben de bu kitap sayesinde umuda tutundum. Bir şeyler yapabilmenin muradına erdim. Bahçemize yakın bir yerde yemyeşil ağaçların ve buz gibi suyun bulunduğu mevkiye yollandım. Yaşlı çınar ağacına sığındım. Oynadım. Bir birey oldum! Kendi ayakları üzerinde durmanın keyfine vardım! Kısa sürede de olsa ” Bir can bedenin her yerine eşit dağıtıldı!” Daha sonra ailemi düşündüm. Onların suçu değildi hiçbir şey. Kaderdi benimki; doğuştan belden aşağısı tutmuyordu. Ailem beni çok seviyordu ama içimden böyle bir hayalin peşinden koşmak geldi. Özgürlük Bulutu, destekledi beni. Özgüven aşıladı…(devamı ve daha fazlası için: Hüseyin Özübek- Özgürlük Bulutu)
