Daha dün gibi aklımda

Topraklı yollarında sevinçle koşuşturduğum

Sokaklardaki çocukluk yıllarım

Bu şarklı gövdeme saldığın hüznün olmadığı

Acı yerine hep neşe soluduğum

Çocukluk yıllarımı çok özlüyorum

Adını büyük bir günah gibi taşıyorum omuzlarımda

Biliyorum çocukluk yıllarım kadar uzaksın bana

Her şey şimdi daha soğuk, günahlar daha ağır

Bu çağda herkes birbirine çok daha sağır

Kalın parkeler altında kalmış çocukluk yıllarım

Birer birer siliniyor neşe dolu hatıralarım

Asr’ın bize mirası acı ve hüzün ve elem

Parçalandıkça büyüyen, babadan oğula geçen

Hiç küçülmeyen, hiç istenmeyen…

Abdullah SÖNMEZ