Daha dün gibi aklımda
Topraklı yollarında sevinçle koşuşturduğum
Sokaklardaki çocukluk yıllarım
Bu şarklı gövdeme saldığın hüznün olmadığı
Acı yerine hep neşe soluduğum
Çocukluk yıllarımı çok özlüyorum
Adını büyük bir günah gibi taşıyorum omuzlarımda
Biliyorum çocukluk yıllarım kadar uzaksın bana
Her şey şimdi daha soğuk, günahlar daha ağır
Bu çağda herkes birbirine çok daha sağır
Kalın parkeler altında kalmış çocukluk yıllarım
Birer birer siliniyor neşe dolu hatıralarım
Asr’ın bize mirası acı ve hüzün ve elem
Parçalandıkça büyüyen, babadan oğula geçen
Hiç küçülmeyen, hiç istenmeyen…
Abdullah SÖNMEZ
“Bu çağda herkes birbirine çok daha sağır.” O kadar doğru ki…