Gökyüzü yıkılıyor üzerimize
Bu yüzden yığılıp kalıyoruz yeryüzünde öylece
Anlatsam seni uzun uzun
Yeniden inşa etsem
Gökyüzünü ayakta tutabilecek şiirleri sütun sütun
Lakin ne anlatmaya
Ne de yazmaya yetiyor gücüm
Göğün maviliği sesimi soluğumu kesiyor
Yer yarılsa da içine girsem büsbütün
Dağlar, çiçekler, taşlar dile gelse
Zifiri karanlıklar içerisinde
Anlatsam seni uzun uzun
Tozlu raflar arasından değil
Eski mezarlıkların birinden
Çıkarsam ortaya yeni bir dil
Ve anlatsam seni
Yeraltı sakinlerine uzun uzun
Bugün bilmem hangi yılın,
Kaçıncı ayın, kaçıncı günü
Tek bildiğim yağmurlu bir ikindi vakti
Kalksam abdest alıp anlatsam seni şimdi
Rabbime uzun uzun…
Abdullah SÖNMEZ