bütün harflerim sesini yitirdi,
belki sözüm bitti,
belki anlamı kalmadı,
içime içime , için içine
konuşuyorum,
dudaklarım kıvrımlarına
küsmüş,
ses , ince bir sağırlığa
saklanmış,
saksıda allar saçan gülüm,
boyun bükmüş,
belki sesin sessizliğine,
belki yalnızlığın acı çığlığına
harfi harfine yuttum
zamanı,
suskunluğa kurdum.
Sibel Karagöz
