insan insana su,
biraz ekmek,
biraz katık
insan insana
dağ dağa soğuk
kar üstüne kar
kibir üstüne kibir
ufak ufak dağlar
sokak lambaları gibi
numarası tuşlanmaz
adresi solar, tozu üflenmez
unutur,
dağ başında yağan dolu
üşüttüğünü , yüreği titrettiğini
unutur,
bu kayıptır birazda ayıp
kaf dağı, bilir mi ki ?
tüneyen serçenin ayakları titrer
sevgisizliğin üşütür
bekler, bekler
damlar,
gözyaşı
son damlasıdır
bilmez
bilmedi
bilmeyecek
insan insana kayıp,
birazda ayıp…
Sibel Karagöz
