o’nun dili, sessizliği yürekte çınlıyor “kötülere bir şey olmaz” olmaz hele sana
sesin ironisi olmamalı olmaz olmaz !!!
seneler senelere ip atlattı ahh kaldı ironiye ses bana kötülerin dünyası
ahhh ki ahhh ilk gün gibidir ahına ağlamak…
seni rüzgarın kollarında sarmak, okşamak
bulut bulut ,bej ,yağmurun altında aramak
ağlamak oysa ki yağmurların yağmurlarım
ıslandık çocuk gibi içte yağar yağmur
içimde orda bir çocuk sevgiye açıkmış
gülen baharların ironisinde sesini,
sesini ekmeğine yağ etmiş sürmüş
rüzgarın teknesinde aklanacak gri yaşın
içimde ki çoçuğa ,çocukça umuda bal
hüznün çoçuk ayaklarımda yakan kör sıcak
çoçuk ,sarı serçe özleme pabuç giydirmiş
hadi sokul yanıma ,diz çök yanı başıma
toprağıma taşıma bu kırlaşmış başıma
dağları ,bulutları ,ırmakları aşındır
sesin sessiz çığlığına .uçsun serçe kuş…
Sibel Karagöz
