YAZI DÜKKANI AKADEMİ YAZARLARI
SİBEL KARAGÖZ
TANSIZIM

Karanlığıma bir umut ışığı bekledim
Bitip tükenmek bilmeyen umutla
Bir el ol istedim
Geceme Ayan beyan dog istedim
Tansızım güneşim ol istedim
İstedim sadece istedim
Günü, dünü gecenin koynuna
Bıraktım
Umudum sayfa sayfa sarardı
Şimdi tutuyorum ucundan
Kırılmış, örselenmiş umutsuz sayfaları
Kum gibi dağılıyor
Kıyılarım hüzün dalgalarında
Sonra dönüyorum kırılmış dökülmüş tümcelerin dalgasına
batıyorum
Boğul boğul bitmiyor
Düşünüyorum
Olmalı
Belki kırgın bir satırda
Belki öznesiz Hasretin koynunda
Belki ben gibi devrilip tepetakla düşmüş bir cümlede
Belki söylenmemiş cümleler de
Üç beş satır olmalı , okunmuş veya okunmaya değer bulunmamış…

yazıdükkanıkültürsanateğitimyazıları

sibelkaragözekimyazıları

tansızım

sibelkaragözşiirleri