Yürüdüğüm yolların sonu hep uçurum

Neresinden atlarsan atla hep aynı ölüm

Bilmem bu kaçıncı uğrunda ölüşüm

Sen mi aranmaya değmezsin

Yoksa ben mi aramanın hakkını vermiyorum?

Son dal sigara içildi son çay yudumlandı

Bu aramaya çıktığım yolun son kavşağıydı

Araya araya dizlerimde derman kalmadı

Nerdesin derdi veren dermanım

Kanayan yüreğim senden başka tabip bulamadı.

Yorulduğumu anladığım an hissettim

Anbean benden uzaklaştığını

Duydum kokunu kalın surların en dibine gömdüğünü

İzini ansızın örttüğünü

Aklımı aklından sildiğini.

Şimdi akılsız o uçurumların birindeyim

Kim bilir şimdi sen hangi coğrafyanın birindesin

Yüreğim kan ağlıyor savaşı kaybediyorum

Bebeler ağlıyor kundaklarda, kış yaklaşıyor

Yetim bıraktığın gecelerin çocukları üşüyor.

Nerdesin derdi veren dermanım?

Kanayan yüreğim seni arıyor.

Abdullah SÖNMEZ