Yürüdüğüm yolların sonu hep uçurum
Neresinden atlarsan atla hep aynı ölüm
Bilmem bu kaçıncı uğrunda ölüşüm
Sen mi aranmaya değmezsin
Yoksa ben mi aramanın hakkını vermiyorum?
Son dal sigara içildi son çay yudumlandı
Bu aramaya çıktığım yolun son kavşağıydı
Araya araya dizlerimde derman kalmadı
Nerdesin derdi veren dermanım
Kanayan yüreğim senden başka tabip bulamadı.
Yorulduğumu anladığım an hissettim
Anbean benden uzaklaştığını
Duydum kokunu kalın surların en dibine gömdüğünü
İzini ansızın örttüğünü
Aklımı aklından sildiğini.
Şimdi akılsız o uçurumların birindeyim
Kim bilir şimdi sen hangi coğrafyanın birindesin
Yüreğim kan ağlıyor savaşı kaybediyorum
Bebeler ağlıyor kundaklarda, kış yaklaşıyor
Yetim bıraktığın gecelerin çocukları üşüyor.
Nerdesin derdi veren dermanım?
Kanayan yüreğim seni arıyor.
Abdullah SÖNMEZ
