gün kapanır göğü inleten ahtta
küserim çiçekler gibi bedbahta
kapanırım içimin ,tek tahtına
sararım düşlerimi elmas taşta
özlemek gelir geceye inatla
dudaklarım düşerken sen damlarsın
zamanı ,azı ,çoğu farketmeden
geceye su olup aktıkça yazdın
mor yazmalar düş’er yazın kanlanır
kanlar içinde yazı su da açılır
ağlayarak,inleyerek saçılır
kağıttan gemiler içimi alır
içimi içimden beni benden al
özleme söyle acının ipini
yüreğin kilidini açsın apak
indirsin gözün yaşını tahtını
Sibel Karagöz
