sevmek öylesi bir şey değildi
o anlamadı, ben de anlatmadım
kuşlar maviye kanat çırptı
sevda harflerinden soyundu
bir bebek daha doğdu
bir anne daha güldü
gece gibi bir şey oldu
bir yürek daha soldu
bir dede daha öldü
biri ağladı, birileri güldü
ağlamakla gülmek
arasında kaldım
arafta
birazda bu tarafta
o , o tarafta
anlamaz, dinlemez
için içinde bir hiç…
ne arafta
ne tarafta
Kısacası
“hiç”
Sibel Karagöz
