buğulu camlar döküldü içimde
geçmiş, geçmişte kalanlar,yaralar
içimde kanaya kanaya aktı
yeşil bir filiz patlar camda, canda
kırık camlar silinir mi buğudan
parça,parçam, atıl eşyalar ilikte
düğümlenen boğazım yandı,yaktı
iliklerim yetim bir yele üşür
kırıklarıma çizdim gamzeni “gül “
yüreğimde dinliyorum bir bülbül
yeşillenir yine filizi endam
aktı cama düşen buharı, gülü
Sibel Karagöz
