Gözleri öyle bir renkti ki açık mavi desem yalan, koyu mavi desem yalan. Aslında kimse bilmezdi gözleri ne renk, koyu ile açık karışıktı. Açık ile koyu karıştırdığında koyu daha baskın oluyordu ama onunki öyle değildi hep açıktı. Onun gözleri denizdi, bende balık. Onun gözlerinden yüzüyordum. Çıkartıklarında ölüyordum. Ve işte çıkartılar, yüreği çıkartı beni o sudan. İlk önce gözleri, balık olup onun gözlerinden yüzmemi izin verirken, şimde yüreği taş olup beni çıkartıyor. Ve o gözlerde o balık öldü, şimde bin balık yüzüyor yaşayarak. Bin balık onun suyu ile yararlanarak yaşıyorlar ben onun mavili ile yararlanarak yaşıyor’dum’.
~Karanlık Gökyüzü~