Cehil ,cahil kalmış
tek damardır kadın
korkulu rüyadır
sabah olmaz çok iyi bilinir ki
kadın anadır
topraktır
doğadır
göktür
denizdir
rüzgardır
seldir
doğanın üreten
tek iki ayaklı dişisidir
er kişilerin tek korkusu
bilirler ki kadın
öğrenirse,öğretir
akar ,çağlar
eser ,gürler
korkar er Kişiler
düşünmekten bile korkarlar
üşürler düşüncenin yelinde
suyun eteğinde ,hortumun eşiğinde düşüncenin buzulunda donarlar
bilimin ilimin kapısını
cehaletle kapatırlar
sıkı sıkıya
sıkışa sıkışa
günahları dağ eder sırtlarına
ayıbı peçe
inilmez çıkılmaz kuyular kazarlar
çatlak seslerin sesini kese kese
korku işte karabasanlar gibi basar düşüncenin buzulunda bir kardelene
boy verir Kardelen bağırır
yaşamak yaşamak
prangalarınızı söküp
dağlara taşlara suya yazacağım baskılara zülümlere yenilmeyeceğim azımı, yetmeyeni çok edeceğim çoğalacağım hey çoğalacağım
ben bir kadınım
cehaleti asıp direneceğim
öğrenip ,öğreteceğim
çoğalıp çoğalıp
yeniden doğacağım
korkun benden benim gibilerden
ben bir kadınım….
Sibel Karagöz
