insan ne çok kaybeder

zaman anılara, anılar zamana

çelme takarken

düşünüyorum

avuçlarımdan akan

kum tanelerine dalıp

samana su katıp

yanmasını bekliyorum

oysa pişmiş aşa su katılmaz

akan suya hendek olunmaz

kayıp giden zamana

geri dönüş yolu öğretilmez

kayıptır

birazda ayıptır

ve insan kayıp bürosu değil di

şişelerce gözyaşı

kaybolup yitmiş anılar

anılar içinde debelenen ben

işte

insan kan ve kemik

ruh ve yürek

hepi topu

bir kayıp

yıldız yıldız kayıp

hiç yaşanmamışlıkla

yaşanmışlık arasında

kayıp bir zaman

seven sevilmeyen arasında

meczup

değerle eder arasında

terazi

bazen kantarın topuzu kaçar

kayıplara karışır güven

zamanın zembereğinden

düşer anılar

çivisi çıkmış dünyadan

ayaklarının dibinden

silinmeye başlar

silinir silinir

çoğalır yitikler

neticesiz neticesi

insan insana kayıptır

birazda ayıptır

Sibel Karagöz