hayat nefeste gizli dedi

gizde acı bir sızı

kahveye yaren yarene sohbet

sohbete iki lakırdı

lakırdıya tat katmak lazım dedi

nasıl yani dedim

kahven nasıl olsun dedi

sade dedim

sade mi ? yanlış !

acı ‘ya kulaç atıyorsun

hayat zaten acı dedi

doymadın mı acıya

acıya acıya sayılmaz kemiklerin

dökülmez kederin

silkele eski bir çarşaf gibi

çırp sodalı çamaşırlar gibi

artık

bol şekerli olsun

aldığın nefes

tattığın şerbet

gizde her dert

hadi bakalım kahveye

çifte kavrulmuş lokumun

boynunu bükme

tada tat kat

yaşama neşe

sızıları boş fincana

nefese hayat kat

hadi kalk hayat tuttu yolu

yanından geçiyor

hadi kalk gel

kahvenin lokumu ağlıyor

soğudukça acı’yor

fincanın kulbu icimde kırılıyor

hadi kalk gel

yık duvarlarını

sök kilitlerini

çok şekerli bir kahveye

göz kırpa kırpa

güneşi uyandıralım…

Sibel Karagöz