Senelerin eline esir düşmüş o eski günlerin mesudiyeti,
Nasıl anlatır ki sözcükler kendi içinde boğulduğu her geceyi,
Her ne kadar yalanlarla kandırsada insan ı Kamil kendini,
Gönül teline zuhur eden bir kelam dâhi dindiremez gözlerin ardında saklanan kiini ve nefreti.
Kimse mesuliyetine kabul etmez harap edilmiş bir yüreğin acılarını,
Lakin herkes uzaktan seyrek anlatır doğru diye bildikleri yanlısı,
Ne acıdır ki insan kendine dahi itiraf edemez kusurlarını,
Ama bilmez mi er yada geç acı gerçeklerin ortaya çıkacağını .