öyle…
o yüzden ufkun derinliğinde
göğün sonsuz mavisinde
yerin ayak değmemiş sathında
nokta dahil bulanmaz
doğa üstü
benzemez hiç bir kumaşa
biçilemez kaftan
tutamaz mesken
ayrı bir ruh
giremez bir kalıba
herkes gibi değildir
naif zarif bir serçedir yüreği
kanadı kırık
yüreği yufka
umudun ekmeğini kırar
kırıntılarından medet umar
o da bilir
ait değil
ne bir kalbe
ne bir toprağa
varlığı
yokluğu
emsalsiz
anlarlar mı
an gelir
belki
anlarlar
zarif naif ruhu
yüreği serçeyi
Sibel Karagöz
