NE GÜZEL

Ne güzel bakmadın bana bugün de…
Ne güzel özlemedin…
Ne güzel öpmedi parmak uçların yanaklarımı…
Ne güzel kaçmadı uykuların…
Dalıp gitmedi gözlerin o karanlık sokağa,
O sokakta aramadı ellerin ellerimi,
ne güzel…
Dudaklarının yanağıma yaktığı ateş kor hala…
Aramadı çatlakları dudaklarının tenimi…
Arkanda devleşen,
Kocaman bir yangın…
Bakma sen…
Ne güzel silindi izlerim teninden…
Ne güzel unuttun beni…
Ne güzel yok saymak bu…
Bana bakmayan,
bana gülmeyen son resminde,
Ne güzel gömmüşsün beni,
diri diri maziye…
Kim demiş hatırlamıyorum ama,
Demiş ya hani adamın biri,
bizi ayıran ölüm değilse yazık olmuş diye…
Ne güzel ayırmışsın eti kemikten…
Ne güzel koparmışsın o tırnağı etimden…
Ne güzel silindi bu şiir defterinden…
Yazık çok yazık olmuş,
Yazık olmuş,
sakallarım saçının teline hasret,
ruhum sen diye inim inim inlerken…
Kirpiklerinde sallandırmış,
düşürmüşsün beni g’özünden…
Ne güzel aramamışsın beni,
Kan tarlası gözlerim telefona dikili,
bir tatlı söz bir hoş seda beklerken…
Ne güzel öldürmüş,
ne güzel gömmüşsün beni,
bu yaban topraklara…
İçin hiç mi sızlamaz,
üzerimi vakitsiz kızıl,
ağustos yaprakları örterken…

Oruç Erkan
Son Şiir*🍁🍁🍁