işkence dersin
dünya derim
olmak dersin
ölüm derim
sen hep dersin
tümceler sıra sıra
dizilir boyun bağıma
yut derim yut
basarsın tuza buz
akarsın ılgıt ılgıt
boğarsın yaka paça
pişmek derim pişmek
nasıl dersin
suydun damla damla
düştün kazanıma
ateş verdim
fokurdaya fokurdaya
taştın közüme
ben piş dedikçe
söndürdün ateşi
olmadan
öldün be
öldün
kızanım
dünyam işkence dolu
tümceler dolanır
esrik bir yelin sırtında
kimliğim bırakmış
yolun orta yerinde
cıscıbıldak
ayaklar yürümez
dizler bağlarına küs
el ele yaban
dudaklar çatlak
dil lal kulaklar sağır
göz gözü görmez
bir seni
bir sana
ayan beyan görünür
hatırla
su da sen
yakan da
ateş de ben
yanan da
piş artık
piş de
söndür
bu yıllanmış külü
kızanım
söndür
bugün belki
son gündür
Sibel Karagöz
Reklamlar
