düşlerin biri bitiyor

biri başlıyor

uykuların doğusu

düşlerin

pecmurde döllerine

gebe

düvelerin

ipe dizilmiş boyutları

kirpik diplerime saklanmış

kaçarı yok

kaçası yok

göz kapaklarıma oturmuş

sırtımın kamburu

ömrümün törpüsü

içimin sızısı

açsam taşıyamam

kapatsam

boranın

şimşeğin

çakışması

göz gözü görmez

bardaktan boşalırcasına

yağmur

ıslanan bedenim değil

ruhum

kırılan yenim değil can’ım

kaçan ayaklarım değil kanım

içimden sökülüp

nalınsız

ardına bile bakmadan

ipten kopmuş kaçan

çocukluğumdu

ardından bakakalan

boyutlu boyutsuz

düvelerin

ambarı

uykuların doğusu

uyur uyanık düşlerin

esiri…

Sibel Karagöz