mevsimlik işçi gibiyim
baharın kollarında boyun bükmüş
elimi toprağın altında dürmüş
güzün yapraklarına öykünmüş
öykülerim savrulmuş
sararmış yapraklara
kıraç toprakların yüzüne
tanın turunçtan yalımına
alev olmuşta cayırdamış
dışım el olurda yakar
içim sel olurda boğar
soğurum
can’dan
tan’dan
ruhta yatandan
soğurum
içte mevsimin yüreği
yüreğin küreksiz işçisi
buzdandı duvarlar
ne yürek ne kürek
ılıtmadı yelin soğuğunu
yaşatmadı baharın meltemini
yüreğin mevsimi
mevsimin işçisi bu yürek
güzde kaldı
baharı solumadan
Sibel Karagöz
Reklamlar
