gecenin de yükü ağırdır

babanın oğula

ananın kızına

yarenin sevdasına

söyleyemediği sözler uçuşur

yıldızların şavkında

birbirine değmeden

harflerinden sökülmeden

iğneye ipliğe değmeden

yamalana yamalana

sanki gökkubbede yerini almış

alırken de sözün yüreğini

bir soluk açmış

karadan ala

aldan aka

gece işte

karadır

söylenmemiş sözlerin

karası

boyamıştır

belki de dünyayı çamaşır suyuna

yatırıyor

biz uyku diyoruz

yaraların da uyutulan bir şey olduğunu

dilimize dikiyoruz

belki derken de

uykusuzluğa tütün sarıyoruz

söylüyoruz söylüyoruz da

yarayı uyutamıyoruz

maviden karaya

karadan turunca

şal şal üstüne atıyoruz da

uykunun içinde uykuya

düşün içinde düşe dalamıyoruz

düş’e düş’e

yaraya yara

güne gün ekliyoruz

Sibel Karagöz