sancılı bir sabahın
koynundayım
yastığım dargınsa
yorganım hiç bakmıyorsa
suratıma
suç benim
çoktandır içli dışlı
bir uykuyu
gözünden öpemedim
ellerim yastığımı kucaklamadı
yorganım ninniler söylemedi
uyku da
düşte
öksüz kaldı
bir sabah daha doğuyor
gecelerin içini çeke çeke
kahvenin suyu kaynıyor
fokurdaya fokurdaya
tıslaya tıslaya
yine ellerimde is karası
çatlayan dudaklarımda
izmarit sarısı
bıraktığın yerden
sancılı bir sabah
Sibel Karagöz
daha doğuyor
Reklamlar
Reblogged this on KÜNYE ONLİNE.