Ölümün sessiz ışığını gördüm gözlerinde,
Düştü ellerin ellerimden.
Kalakaldım, yoğruldum acının niceliğiyle.
Gizin silsilesine bıraktım yaşları,
Zaman zaten yoktu.
Yağmurun ıslattığı gibi koktu toprak,
Kıyamadım söylemeye sustum hayata.
Kelimeler dökülüyor yollara, tutamıyorum.
Şimşekler gibi yarıp geçiyor bulutlar gökdelenleri.
Kaderin cilvesiyle sükutu ağıtlıyorum,
Unutmaya koyuyorum tek tek bildiklerimi,
Ölümün sessiz ışığı dökülüyor ellerine, yapamıyorum.
Sonra karanlığın yelkeniyle uçuruyor kader bağlarını.
Bak bana diyorum, ölüm diyor gözlerin,
Elini tutuyorum, gidiyor elin.
Boğuk cümleler kalıyor sükutun diplerinde, biraz da gözyaşları.
Gitme diyorum, susuyorsun,
Ayrılığın keskin nefesini bırakarak susuyorsun.
Ölümün sessiz ışığını görüyorum gözlerinde,
Yağmurlar düşüyor fidanlara,
Acının batağına iniyor sükut.
Bütün bunlar arasında gidiyorsun,
Kelimeleri gömüp de ayazlara,
Ölümün sessizliğine gidiyorsun.