insanlık
ayaklarını sürüyerek
boynunu devire devire
bir sese kulak verdi
bir harfin sert ünlemesini
bir harfin ayak diremesini
bekleye bekleye
aranızdan ayrıldı
korku ayaklanmış
kol geziyor
dur diyen yok
duraklar arası
korkular rüyası
cinsiyeti yok
ırkı yok
dini imanı yok
uyruksuz
elsiz ayaksız
mıh gibi çakılmış
alnımızın orta yerine
korku yansımış
gülüşe ,
giyime,
kayıplara karışmış
aklı hür
vicdanı hür kanatlar
özgürlük bir mahalle
adı kaldı
zamana takıldı
arşivlerde insanlığın
yanına asıldı
Sibel Karagöz
Reklamlar
Öyle…
Ne acı öyle değil mi? İnsanlık öylece geçip gidiyor gözlerimiz in önünden bizler de seyrediyoruz