gecenin ağırlığı çöker
gelmeyenin gelmeyişlerinin
şaheseri kamburum inler
o kamburun her yaprak
renk değiştirdiğinde
acı bir inleyişi var
kamburda konuşur mu
uydurma dersin
deme deme
sadedir dili duysan utanırsın
gelmediğin her senenin
aylarına bölünür
saatlerine çarpılır da
saniselerinden çıkarılırsın
kalır mısın bilmem ama
kamburum “ hiç “ etti seni
sıfırın altında sıfır
etkisiz elaman dimi
öyle değil işte
bir olsaydın başta gelseydin
on üstü ondun
sen bir de değilsin
ne başı ne sonu
kamburumun acı inleyişi
o sestesin
yüreği delen
yaprağı solduran
kökü çürüten
inleyiştesin
Sibel Karagöz