sessizdir harfleri
bilmeyen anlamaz
bilinmeyen bir dili vardır
gözlerin
sen
sadece ağlamak için mi
koymuş rabbim sanıyorsun
öyle değil
yürekten seversen
okunur
öğretisi
öğreteni
yoktur
annemin tek bir lafı katletmeden
mutlu mu ?
mutsuz mu ?
endişeli mi ?
heyecanlı mı?
anlayabiliyorum
belki
çok sevdiğimden
belki
gözleriyle okşadığından
belki
bin kelimeyi bakışlarına
yüklediğinden
belki
başka gözlerde göremediğim
şefkatle tanıştığımdan
sıcacıktır
o bir bakar
tonlarca kucaklayan kollar
cansız çocuk bedenimde
raks eder
o bir bakar
dünya kucağıma iner
o bir bakar
gözleriyle okşanırım
üç yaşında çocuk gibi
ve
kaç yaşında olursam olayım
göz yaşlarım onun yanında
özgürdür
muslukları bir onun
okşayan gözleri kapatır
annemdir
okşayan gözleridir
bense hep üç yaşındaki çocuk…
Sibel Karagöz
Reklamlar