günde yorulur ,incinir,kırılır
sen bilmezsin
o da demez zaten
ama kızara ,tozara
küçüle küçüle
ezile ,büzüle batar
ağrısını ,acısını
ay’a tuttura tuttura batar
ay aldığı derdi tasayı
kırpa kırpa serper göğe
gök Işıl Işıl parlar
bakan gözünü alamaz
bilmez ki günün dertop edip
serdiği
içlerine sığmayan
dertleridir…
gün güzelliklerle doğmak için
tatlı uykusuna dalmıştır
bir de huzur bırakmıştır göğe
içi içine sığmayan
derdi tasayı koyacak
yer bulamayanlara bir ferahlıktır
göğe bakın
durmadan
korkmadan
cepli ,cepsiz
esir yada özgür
kara yada beyaz
herkesin eşit olduğu
göğe bakın
huzur düşsün
göz kapaklarınıza
düş düşsün gamzelerinize
Sibel Karagöz