ne zaman
bir liman yüzü gördük ki
sığ sularda bata çıka
savruluyor kayığım
ne kürek yandı
ne yürek alev aldı
limansızım
demir miydi
yürekte ki
hep dişe dokunur sözlerim
hep bir kahırdır ağ’larım
çeker çeker de
bir nimete dokunmaz elim
hep boş teneke
kendi çalar kendi oynar
kaşığım kırıktı ulaşmaz ağza
kayıntı avuca gelmez
ne limanım var demirleyecek
ne rotam var sürülecek
görüp göreceğimiz
hep
bir dip , denizin dibi
göğün sahibi
bir yeraltı karanlığı labirent
hangi kapıya el versem
demirin tuncu
bir derinlik suyun yüzünde
ayaksızlar dolanır
bir tencere dibi yalasa kedi doymaz
bir ekmek kırıntısı serçe gagalasa kanat oynamaz
bir yemiş çürüğü
ne dişe değer ne mideye
hem limansız
hem imansızdı
demirdi yüreğimiz
anlayamadık
Sibel Karagöz
Reklamlar