elini sallasan bir çıkarcının

ensesinde şaklar

kime kimi sorsam

bin ahhh’ın boynuna

urganlar dolanır

sehpasız tekmelenir

dinler

diller

ırklar

hepsi vicdan defterlerine

kargacık burgacık imzalarını

çifte çizgilerle atmışlar

güven pılısını pırtısını toplamış da

insansız memleketlere

firar etmiş

umut’u sormayın

kanatlar ülkesinde

bağımsızlığını ilan etmiş

konum derim

adres derim

bilemezler

ihtiyaç yok ki

o’na ne gerek

güven

umut

yarınlar

kim kimi tokatlayabilirse

zamana bu gerek

aramam sormam

akıllandım artık

yalnızlığıma sarıla sarıla

akıllandım…

Sibel Karagöz