kelamlar biter
günler biter
ömür biter
de
ölüm akla gelmez
kimse burnunun ucunda
açan
kara gülden ölümü
koklamaz
koluna girmiş de
selası okunmaz
açık seçik
başlı başına
ölümdür de
meftası
tabutu
toprağı
yoktur
yüreğin penceresini
açıpta
kimse
ruhuna bakmaz
sanırlar ki
her ölüm bedenli
oysa
bedensizdi
ölümlerim
ruh gibi
umut gibi
çürümüş
yongasız
dalsız budaksız
kara bir çalı
çöreklenmiş
öyle
taslı taraklı
tüm odacıkları
istila edercesine
bedensiz di
boyutu,ismi,cismi
yoktu
üstelik
kimse bilmez
içimde
kaç ölüyle
yaşar yaşamaz
günü
solukladığımı
ömrü
yaprak yaprak
döktüğümü
daha
kaç kere
ölünür ki
kimse bilmez
bilmedi
bilmeyecekte
Sibel Karagöz
Reklamlar