ipe serdim ortalık yerde
çırçıplak döküp saçtığın
öksüz kelimeleri
öyle mahsun boyunlarını
büktüler ki
öyle içli içli terkedilmişliği
silkelediler ki
içlerine girip
yitik kimsesizliğime
kimse aradım
öyle ıslak
öyle soğuk
bir yokluk ki
nemli göz pınarları
aktı
kurumadan
astım
ben beni de
içimde ki
seni de
ne kolum tutabildi
öksüz harflerini
ne adımlarım yürüdü
yetim kimsesizliğimin
üzerinden
bir ipe yan yana
asıldık
tensiz
bedensiz
İçli içli
Sibel Karagöz
