mavi bir dalgada
cüssesiz yalnızlığımı
batırdım
ay’la beraber
günün ilk ışıkları
yürüdü tenimde
sarı,turunç,mavi,turkuaz
ılık bir nefes
soludu burnum
hokkabazca
sardunyalar
yağ tenekelerinden
fırladı
akasyalar
ak’ıyla
umudu muştuladılar
serçeler fil’armoni
orkestrasıyla
içimin ormanlarını
yeşile boyadılar
ben kara bir geceyi daha
rengarenk bir sabaha
teslim ederken
uykulara
yürüdüm
acıları
sere sere
bir düş
bir uyku
duraklar arası
iç içe geçmiş
uykunun arasında
uyur uyanık
dolaşımlar
çokça kördüğüm
olduğum
büyüdükçe
küçüldüğüm
evrenin
asi tokatlarıydı
yalnızlığımın
hırçın dalgaları
bugün
alaşağı ettiler
beni
sere serpe
kum gibi
Sibel Karagöz
Reklamlar