İnkisâr etmekte ruhum zerre dermân kalmamış
Düşmemiş yorgun fakat âh eski devrân kalmamış
Her geçen gün eksilir çevremde hâlimden bilen
Gençliğimden bir füsûn etrafta handan kalmamış
Her cevap aklımda lâkin bir suâl yok umduğum
Bulduğum her yol mübah olmuş da imkân kalmamış
Sûretimdir sîretim kim sû-i zân eyler gören
Beklenir insan olandan gör ki vicdan kalmamış
İnkılâb etmiş tüm âlem bir tesellî vermeden
Derdimin hemhâli yok bir tek duâhan kalmamış
– . – – / – . – – / – . – – / – . –