sokağın tavanı
güne bir aptal olarak uyandım
ahhh dedim ahhhh
bu inanışlarım
bu kanışlarım
dokuz değilse on
on beş değilse kırk altı
hiç mi değişmez
bu saf çocukluğum
aslında
bağırırken duymam harfleri
görmem çırılçıplak yalanları
kanarım
kırmızı pabuçlu sek sek oynayan
çocuk gibi
horoz şekeri elimden düştü
ve
uyandım
parçalar arasında büyüdüğümde
artık kanmayacak
bu küçük kız
yalandan dünyanıza
içimdeki
camı çerçeveyi tuz buz ederek
sevdasına kanmış
ümide sarılmış
tüm serçeleri
bir bir uçurdum
sokağın tavanına
mavinin karasına
uçurdum
SİBEL KARAGÖZ
Reklamlar