Alnıma dökülen kâkülümle,
Bir ömürlük sevda benim halim.
Ufka diktikçe gözlerimi,
Nasılsın deyişini duyarım…
Şimal-ini bildikçe, hayalim…
Kahve gözlerin bir yudum.
Uykuya kanarım, her gece;
Sözüme yok ki sükut, mutluluk bende…
Kızıl bir gün durur raflarda tozlu,
Başın omzumda, akşam oldu.
Bir yudum kahve gözlerin,
Yılları saymadım, ömürlük dedim.
Mehtabı özlemişim, yıllar yılı…
Dokununca gece; gün gibi.
Firara rastlamaz, suspus olmuştum,
Çatık kaşlarım ilk defa ”gülüyor” buldum.
Hayalen hatırlarım, bela-ı gaalüü;
Şükretmek düşer, Hamdüsena-ü…
Şimdi bir nefes gibi, içtim de ömürden…
Ömrüme ömür kattım seni sevdiğimden.
HASAN AKBAL
